حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع رُبَّ مُسْتَقْبِلٍ يَوْماً لَيْسَ بِمُسْتَدْبِرِهِ- وَ مَغْبُوطٍ فِي أَوَّلِ لَيْلِهِ قَامَتْ بَوَاكِيهِ فِي آخِرِهِ
و درود خدا بر او، فرمود: چه بسيار کسانی که در آغاز روز بودند و به شامگاه نرسيدند، و چه بسيار کسانی که در آغاز شب بر او حسد میبردند و در پايان شب عزاداران به سوگشان نشستند
(اخلاقی، معنوی)
وَ قَالَ ع الْكَلَامُ فِي وَثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ- فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وَثَاقِهِ- فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ- فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً
و درود خدا بر او، فرمود: سخن در بند توست، تا آن را نگفته باشی، و چون گفتی، تو در بند آنی، پس زبانت را نگهدار چنانکه طلا و نقره خود را نگه میداری، زيرا چه بسا سخنی که نعمتی را طرد يا نعمتی را جلب کرد.
(اخلاقی، تربيتی)
نظرات شما عزیزان:
+ نوشته شده در پنج شنبه 25 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند معنوی,تربیتی,انسان,مرگ,سخن,زبان,نعمت, ساعت 18:21 توسط آزاده یاسینی
|